Był królem Polski, wielkim księciem litewskim oraz królem Szwecji. Ambitny człowiek z dynastii Wazów. Był ojcem króla Polski Władysława IV oraz Jana Kazimierza. Zygmunt III Waza został narodzony w niewoli, rozdarty między dwoma państwami, Polską a Szwecją. Znany z wielu wygranych bitew.

Konsekwentny i staranny, takimi słowami oceniano króla Polski, Zygmunta III Wazę. Urodzony w 1566 roku w Szwecji w bardzo niekomfortowej sytuacji swoich rodziców, ponieważ byli więzieni przez Eryka XVI, który był bratem ojca Zygmunta i przy okazji królem Szwecji. W wyniku wolnej elekcji został wybrany na króla Polski w roku 1587. Miał wtedy dwadzieścia jeden lat. Właściwie zgodził się na to pod naciskiem szlachty, która nie chciała doprowadzić do tego, aby władze państwie przejęła Rosja, ponieważ oznaczałoby to kontrolę nad Morzem Bałtyckim przez Rosjan.

Zygmunt III Waza znany był z niemożności znalezienia wspólnego języka ze szlachtą, a wiadome było, że jeśli toczyły się walki między królem a sejmem, to przeważnie wygrywał sejm. Król panował w Szwecji oraz w państwie polskim. Po śmierci jego ojca Jana III, który panował wtedy w Szwecji, Zygmunt przyjął także tę koronę, która była dla niego bardziej cenna niż korona polska. Chciał, aby każdy z jego dwóch synów otrzymał po jednym tronie. Zygmunt chciał trzymać dwie sroki za ogon, a że był zachłanny na władzę, to chciał też zdobyć koronę moskiewską. Mimo że szwedzka korona była u droższa, stracił ją, a państwem polskim zarządzał do końca swoich dni.

Czas panowania Zygmunta III Wazy znany był z niekończących się konfliktów. Jednym z nich była wojna polsko- szwedzka, która trwała od 1601 roku do 1629. Mimo tego, że wojna ta zapowiadała klęskę państwa polskiego w pierwszej swojej części, to jednak czas pokazał, że armia polska jest silniejsza od szwedzkiej. Ponoć nigdy, za panowania jakiegokolwiek innego króla, nie było tylu wygranych bitew co za panowania Zygmunta III Wazy. Zmarł w 1631 roku po załamaniu się po śmierci swojej małżonki Konstancji.

Kolumna Zygmunta III Wazy jest jednym z najbardziej znanych zabytków stolicy i punktem obowiązkowym wielu wycieczek. To pomnik najstarszy i najwyższy (świecki), który stanął w Warszawie w 1644 roku z inicjatywy króla Władysława IV.