Wystawa dzieł z kolekcji Krzysztofa Musiała, prezentująca twórczość artystów balijskich oraz jej magiczne i rytualne znaczenie została przedłużona do końca stycznia.
Sztuka balijska została pokazana w dwóch strefach – sacrum” i „profanum”. Zebrane obiekty wyeksponowano zgodnie z ich sakralno-rytualnym oraz świeckim przeznaczeniem. W przestrzeni poświęconej „sacrum” znajdują się obrazy i rzeźby, ilustrujące dawne eposy indyjskie, hinduistyczne bóstwa, a także lokalne ceremonie. Ważnym elementem w tym obszarze ekspozycji jest również grupa sakralnych tkanin, których znaczenie wykracza daleko poza ich materialny status.
W strefie przejściowej między „sacrum” a „profanum” znajduje się grupa rysunków tuszem na papierze wykonanych przez twórców balijskich w latach 30. XX wieku. Są to prace przedstawiające życie codzienne na Bali, ukazane wielokrotnie w dramatyczny i pełen ekspresji sposób. Większość z nich znajdowało się niegdyś w kolekcjach słynnych antropologów – Margaret Mead i Gregory’ego Batesona. 
W przestrzeni „profanum” można podziwiać szereg obrazów oraz tkanin ilustrujących Bali w jej świeckim wymiarze, a także cenny zespół stylizowanych figur zwierząt i ludzi wykonanych w latach 30. XX wieku – w większości przez anonimowych artystów, wyraźnie inspirujących się europejskim art deco.
